Εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας: Ανάγλυφη η πολιτική κρίση του συστήματος

Αναδημοσίευση από την Εργατική Πάλη Φεβρουαρίου 2025

Μετά από δύο άκαρπες ψηφοφορίες στη Βουλή για την εκλογή ΠτΔ, η ψηφοφορία θα συνεχιστεί σε τρίτη και τέταρτη φάση για να πάρει ο προτεινόμενος από τον πρωθυπουργό Κώστας Τασούλας την απόλυτη πλειοψηφία των 151 βουλευτών, εκτός απροόπτου. Άλλωστε προβλέπεται και πέμπτη ψηφοφορία με σχετική πλειοψηφία, ενώ με την αναθεώρηση του συντάγματος του 2019, δεν προκαλείται πτώση της κυβέρνησης στην τρίτη ψηφοφορία. Ο Κ. Τασούλας έλαβε 160 ψήφους, τους 156 της ΝΔ, του Αντώνη Σαμαρά και Μάριου Σαλμά, ενός ανεξάρτητου βουλευτή προερχόμενο από τους Σπαρτιάτες και ενός ανεξάρτητου από την Ελληνικής Λύσης. Η Λούκα Κατσέλη, 40 ψήφους, τους 26 του ΣΥΡΙΖΑ και τους 11 της Νέας Αριστεράς, της Αθηνάς Λινού και Γιάννη Σαρακιώτη ανεξάρτητους προερχόμενους από τον ΣΥΡΙΖΑ και μιας ανεξάρτητης βουλευτού προερχόμενης από την Πλεύση Ελευθερίας. Ο υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ Τάσος Γιαννίτσης 34 ψήφους, τους 31 του ΠΑΣΟΚ, ενός ανεξάρτητου προερχόμενου από το ΠΑΣΟΚ και δύο ανεξάρτητων προερχόμενων από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο υποψήφιος της Νίκης 14 ψήφους, ενώ 52 βουλευτές δήλωσαν «παρών», των ΚΚΕ, Ελληνικής Λύσης, Πλεύσης Ελευθερίας, οι έξι ανεξάρτητοι του Κινήματος Δημοκρατίας καθώς και ένας ανεξάρτητος από τον ΣΥΡΙΖΑ και δύο από τους Σπαρτιάτες.

 Η συζήτηση που άνοιξε εδώ και μήνες για τους υποψήφιους για τη θέση του Προέδρου μάλλον πέρασε αδιάφορη από την πλειοψηφία της κοινωνίας. Ο πρωθυπουργός με την υποψηφιότητα του Τασούλα, προερχόμενου από το περιβάλλον του Ευάγγελου Αβέρωφ και καθαρά κομματικού υποψηφίου, επιχείρησε να αντιμετωπίσει τις εσωκομματικές γκρίνιες «για απομάκρυνση της ΝΔ από τη δεξιά» και μετατροπή της σε «Ποτάμι». Και σε ένα βαθμό αποσόβησε την κρίση και τις διαμάχες στο εσωτερικό της ΝΔ. Ακόμη και ο πρόσφατα διαγραμμένος, Αντώνης Σαμαράς ψήφισε τον Τασούλα, δηλώνοντας ότι ποτέ δεν είπε ότι δεν θα τον ψηφίσει – παρά το ότι είχε προτείνει Πρόεδρο από την κεντροδεξιά, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.

Με την επιλογή αυτή ο πρωθυπουργός θυσίασε τις διακομματικές συναινέσεις και το «έθιμο» που λέει ότι ο Πρόεδρος δεν προέρχεται από την κυβερνώσα παράταξη, ενώ υποτίθεται αποτελεί μια «προσωπικότητα» με αναγνωρισμένο κύρος και από την αντιπολίτευση. Προφανώς η επιλογή του πρωθυπουργού αποτελεί μια επίδειξη δύναμης απέναντι στην αντιπολίτευση. Άλλωστε αυτές τις συναινέσεις τις έχει από την αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ καθώς πλειάδα νομοσχεδίων υπερψηφίζονται από τα κόμματα αυτά, είτε στο σύνολό τους, είτε στην πλειοψηφία των άρθρων τους (την περίοδο 2019-2023 το ΠΑΣΟΚ ψήφισε το 68,88% των νομοσχεδίων της ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ το 45,21%). Πράγμα που αποδεικνύει ότι στην ουσία η πολιτική αυτών των κομμάτων είναι οι άγριες νεοφιλελεύθερες μνημονιακές πολιτικές της κυβέρνησης της ΝΔ.

 Η προεδρολογία όμως αποτέλεσε σημείο για τα κόμματα της αντιπολίτευσης, για να ξεδιπλώσουν τις πιθανές συμμαχίες τους. Κάτω από το βάρος των δημοσκοπήσεων που δείχνουν το μεν ΠΑΣΟΚ να απέχει πολύ από τον στόχο να αποτελέσει το δεύτερο κόμμα του δικομματισμού, τον δε ΣΥΡΙΖΑ να προσπαθεί να ανακάμψει από τη βαθιά και διαλυτική του κρίση, ξετύλιξαν, χωρίς επιτυχία, τις πιθανές τακτικές των συμμαχιών τους. Έτσι το ΠΑΣΟΚ, αφού με την επιλογή Τασούλα χάθηκε η δυνατότητα να υπάρξει κοινός υποψήφιος με τη ΝΔ από το «κέντρο», πρότεινε τον Τάσο Γιαννίτση υπουργό της κυβέρνησης Σημίτη το 2001, γνωστό για το «ασφαλιστικό νομοσχέδιο» που αποκρούστηκε από μια μεγάλη Γενική Απεργία και προέβλεπε ουσιαστικά τις μνημονιακές αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις τύπου Πινοσέτ που επιβλήθηκαν στα επόμενα χρόνια. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού δεν βρέθηκε «κοινός υποψήφιος της κεντροαριστεράς», πρότεινε τη Λούκα Κατσέλη σαν πρόσωπο τέτοιου τύπου, καθώς διετέλεσε υπουργός στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, για να πετύχει τη σύμπλευση με τη Νέα Αριστερά που ήταν υπέρ των «αντιδεξιών» υποψηφιοτήτων.

Η αμφισβήτηση όμως στην επιλογή του πρωθυπουργού ήρθε από την πρόεδρο του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων Τεμπών, Μαρία Καρυστιανού που δήλωσε ενάντια στην υποψηφιότητα του Τασούλα: «Διότι αυτά που εμείς γνωρίζουμε, σε ένα ευνομούμενο Κράτος Δικαίου, συνηγορούν υπέρ του αποκλεισμού του και όχι βέβαια υπέρ της επιλογής του. Γιατί;

Διότι ο κ. Τασούλας, ήταν αυτός που ως πρόεδρος της Βουλής κρατούσε στο γραφείο του την δικογραφία της Ευρωπαίας Εισαγγελέως για τη σύμβαση 717 και τη δικογραφία για τα Τέμπη και δεν την έδωσε άμεσα ως όφειλε, στα μέλη της Εξεταστικής Επιτροπής.

Διότι ο κ. Τασούλας, είναι αυτός που ως πρόεδρος της Βουλής κρατάει στο γραφείο του τις μηνύσεις που αφορούν τις ευθύνες του υπουργείου Μεταφορών και δυο δικογραφίες κατά μελών της κυβέρνησης και δεν τα προωθεί άμεσα στη Βουλή όπως ορίζει το Σύνταγμα και επιβάλει η θέση του.

Διότι ο κ. Τασούλας, είναι αυτός που ως πρόεδρος της Βουλής αγνοεί τα εξώδικα των συγγενών των θυμάτων των Τεμπών και συμπράττει στη συγκάλυψη που πανηγυρικά επεδίωξε και πέτυχε η Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής.

Διότι ο κ. Τασούλας, είναι αυτός που υποθάλπει βάζοντας εμπόδια στην αποκάλυψη της αλήθειας για το έγκλημα των Τεμπών».

Για να θέσει το ερώτημα στον πρωθυπουργό: «Δεν γνωρίζετε το παρελθόν του ή ακριβώς γι’ αυτό τον επιλέξατε;». Ερωτήματα που προκαλούν το ενδιαφέρον των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων για την ποιότητα των «προσωπικοτήτων» και των αστών πολιτικών που αναλαμβάνουν τα «ανώτατα αξιώματα».